Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat deze Deense band, die ook wel eens het predikaat “the new all-star band of Nordic instrumental folk music” meekrijgt, hier voorlopig weinig bekend is en, na zeer veel beluisteringen van hun debuutplaat, weet ik wel zeker dat ik dat jammer moet vinden. Tailcoat maakt immers loepzuivere wereldmuziek, in die zin dat het instrumentarium uit de folk afkomstig is, maar dat de muziek die de vijf er mee maken, klanken, ritmes en sferen van over de hele wereld herbergen en dus wereldmuziek worden.

De vijf, dat zijn Henriette Ambæk Flack (viool en Hardanger fiddle), Emil Ringtved Nielsen (bas), Villads Hoffmann (citer), alle drie van Deense komaf en Mårten Hillbom (percussie) en Rasmus Brinck (nyckelharpa), die hun wieg in Zweden hadden staan. Van Henriette Ambæk weet ik dat ze ook actief is in de pretfolkband Penny Pascal en Hoffmann kwamen we eerder tegen als de helft van Elmøe och Hoffmann en Emil Ringtved Nielsen maakt deel uit van Mads Hansens Kapel en Mårten Hillbom zit in één band met “onze” doedelzakspeelster Marieke Van Ransbeeck.

Als je de opsomming van de gebruikte instrumenten van dichterbij bekijkt, dan weet je dat de nyckelharpa en de Hardanger fiddle je die typische noordelijke klank gaan geven, terwijl je met de bas midden in de straten van Stockholm terechtkomt. Dat klinkt nog allemaal homogeen noordelijk, maar de citer en de heel geraffineerde percussie brengen de Oriëntaalse invloeden naar boven, zodat je een heel fijne mengelmoes van invloeden krijgt, die, eens ze door de band in de stoofpot gebracht zijn, tot een hele lekkere muzikale maaltijd leiden.

De dertien nummers -ik tel gemakshalve de 39 seconden van de “Epilog” niet mee, werden door vier van de groepsleden geschreven en door de hele band van arrangementen voorzien en eigenlijk is het niet meer dan logisch dat een verzameling van zoveel talenten, met zoveel kilometers op de teller, een heel geraffineerd en gevarieerd geluid weet te produceren. Maar toch…deze vijf muzikanten spelen elk op zich zo verfijnd en daar bovenop spelen ze ook nog eens enorm goed samen, dat je jezelf af en toe in de arm knijpt om er zeker van te zijn dat je niet droomt.

Nummers citeren die u toch niet kent, zou een tikkeltje dwaas overkomen, maar als u even het WWWeb op gaat - u krijgt “Havgusens March” van ons cadeau via bijgaande YouTube-link- en op zoek gaat naar bijvoorbeeld “Nibbla” of “Monsunen”, dan krijgt u alvast een behoorlijk idee van wat Tailcoat muzikaal voorstelt. Ik kan alleen maar hopen dat her of der een festivalorganisator of een programmator in één van onze culturele centra de moeite neemt om dit te beluisteren: hun conclusies zullen snel getrokken zijn. Absoluut dringend te ontdekken, deze Tailcoat!

(Dani Heyvaert)